بسمه تعالی
اداره کل بانوان سازمان تبلیغات، ناظر به خلاء عاطفی عاشقان اباعبدالله (ع) در ایام پیاده روی اربعین و با توجه به ظرفیت کلیدی مفهوم اربعین (بازه‌ای چهل روزه برای آمادگی و حرکت) و همچنین محور تمرکز حرکت انقلاب یعنی پیشرفت، طرحی را با عنوان چله‌های پیشرفت را آغاز نموده است. این طرح با توجه دادن به جامعه مخاطب نسبت به گذر زمان و لزوم حرکت و رشد، از او می‌خواهد تا عهدی چهل روزه با اباعبدالله ببندد و از او در دستیابی به این عهد استعانت بجوید. این عهد باید شدنی و در وسع باشد و متناسب با شرایط زمان و مکان وی. تمرین چهل روزه موجب تثبیت این عهد و دستیابی به پله‌ای بالاتر در یکی از عرصه‌های مختلف پیشرفت او می‌شود. او بعد از دستیابی به این هدف از حرکت نمینشیند و به تعبیر آیه شریفه فاذا فرغت فانصب، گام بعدی و چله بعدی را آغاز می‌کند.
یکی از مواردی که باعث می‌شود نهاد اجتماعی تبلیغ حوزوی به سوی همراستایی، همسویی و همجهتی حرکت نماید، مشارکت آن در ایجاد یک گفتمان مشترک است. اگر بتوان این مطلوب را محقق ساخت، می‌توان به سایر هم‌افزایی‌ها در میان نخبگان و پیاده نظام تبلیغ حوزوی نیز امیدوار بود. البته رقم‌زدن چنین توافقی کار چندان آسانی نیست و اراده محکم و قطعی ریاست سازمان به عنوان یکی از لوازمات آن، می‌طلبد.
همانطور که در عنوان این بخش بیان شده است، هدف از این طرح، ایجاد گفتمانی مبتنی بر دال مرکزی پیشرفت است. این گفتمان زمینه را برای شکل‌گیری ایده‌ها، تجربیات و همکاری‌های متنوع در زمینه یادشده فراهم خواهد آورد. البته اینکار از جنس زمینه‌سازی است و به طور مستقیم رشد جریان انسانی را هدف نگرفته است. بلکه برای رشد این نسل و هسته‌های مقاومت مرتبط، الهام‌بخش خواهد بود.
مقوله پیشرفت گفتمانی است که مولفه تهاجمی فراوانی را با خود به همراه دارد. این گفتمان نه‌تنها سلبی و تدافعی نیست بلکه ایجابی و تهاجمی است و در دل خود دفاع، حراست، نفی غرب، نفی اسناد مستکبرانه بین‌المللی و موارد دیگری را به همراه دارد.
فرهنگ دینی نیز شدیدا این گفتمان را پشتیبانی می‌کند خصوصا آنجایی که به صراحت تساوی دیروز و امروز را خسارت می‌نامد و فردا را بهتر از امروز می‌طلبد. همچنین آنجایی که سوره مبارکه، مسیر گام بندی به سوی هدف را با قاعده نصب، فراغت و نصب مجدد معین می‌کند.
ایجاد آتش گفتمانی و فضای ذهنی جامعه، زمینه را برای انجام عملیات‌های میدانی متعددی فراهم می‌سازد. انتخاب صحیح چتر گفتمانی حاکم بر جامعه زمینه را برای پیدایش و ظهور، رشد و شکوفایی، ثمردهی و حصول نتیجه در فعالیت‌های همسنخ فراوانی ایجاد خواهد کرد و لذا پرداختن به چنین چتری، ضروری فعالیت‌های گسترده ملی است.
از سوی دیگر زمان‌مندی و ایجاد فواصل معین زمانی امکان ایجاد ضرب‌آهنگ منظمی و هم‌افزا در جامعه را فراهم می‌سازد. عنصر زمان و تقویم پدیده‌ایست که دریچه‌ای را برای قرارگرفتن پدیده زمان‌دار در سبک‌زندگی فراهم می‌سازد. به تعبیر دیگر فعالیتی که به زمان مشخص گره بخورد، امکان تحقق آن بیشتر می‌شود و این زمان‌مندی فشاری روانی برای تحقق آن را فراهم می‌سازد. شاید یکی از عوامل پرداختن به نماز نسبت به قرآن در جامعه ایرانی، زمان‌دار بودن و قضاشدن نماز و قید زمان نداشتن قرائت قرآن و قضا نشدن آن در افواه باشد.
موضوع زمان‌مندی و به طور خاص دوره‌های چهل‌روزه و چله‌نشینی نیز از مواردی است که در فرهنگ اسلامی و بومی کشور شناخته‌شده و موید است. به طور مثال من اخلص لله اربعین صباحا یجری الله ینابیع الحکمه من قلبه علی لسانه یا توصیفاتی نظیر آنچه لسان‌الغیب بدان اشاره دارد: سحرگه رهروی در سرزمینی، همی گفت این معما با قرینی، که ای صوفی شراب آنگه شود صاف، که در کوزه برآرد اربعینی.
